صبح نزدیک است
الیس الصبح بقریب؟صبح نزدیک است
الیس الصبح بقریب؟طغیان کشورهای عربی از نشانه های ظهور است
حوادث مصر در آستانه ظهور
تحلیلی بر روایات عصر ظهور و جنبش مردم مصر (1)
ظهور منجی آخر الزمان از جمله مسایلی است که شیعه و سنی به آن معتقدند و در منابع روایی هر دو، روایات متعددی در این باره وجود دارد.
پیامبر خدا و اهل بیت، نشانه هایی را که پیش از ظهور حضرت ولی عصر(عج) رخ
می دهد، ارائه کرده اند تا مردمی که در دوران پیش از ظهور زندگی می کنند
خود را برای این اتفاق بزرگ آماده سازند و همچنین مردم دوران های دیگر
مدعیان دروغین را بشناسند.
یکی از این نشانه ها که اخبار فراوانی را به خود اختصاص داده، رخدادهای
مرتبط با کشور مصر است. ناآرامی های کنونی این کشور و جنبش مردم مسلمان این
دیار، نگاه ها را بیش از گذشته به سوی این پیش گویی ها جلب کرده است. چرا
که برخی از این نشانه ها همچون جنبش های پی در پی مردمی در کشورهای عربی و
کشیده شدن این حرکت های مردمی به کشور مصر، با حوادث کنونی این سرزمین قابل
تطبیق است.
اما به راستی آیا حوادث کنونی مصر همان است که در روایات اهل بیت برای ظهور حضرت ولی عصر پیش بینی شده؟
برای پاسخ به این پرسش، ابتدا باید همه روایاتی را که در زمینه نشانه های
ظهور به دست ما رسیده و به نوعی با مصر در ارتباط است، مورد کنکاش قرار
دهیم و نمایی کلی از این دسته از روایات ارائه نماییم. اما مهمتر آن است که
بتوانیم تحلیلی دقیق بر این گروه از روایات، داشته باشیم و نتیجه ای
شایسته از آن بگیریم.
اگرچه روایات پیش بینی حوادث آینده مصر فراوان است اما تنها بخشی از آنها
به عصر ظهور مرتبط می شود. روایات پیش بینی فتح مصر توسط مسلمانان و همچنین
روایات غلبه مغربی ها بر مصر که در دوران انقلاب فاطمیان به حقیقت پیوسته
است، از جمله روایاتی است که ربطی به مساله ظهور ندارند و باید مراقب بود
که ما را به اشتباه نیاندازند و با روایات ظهور درآمیخته نگردند. بنابراین
برای جلوگیری از این مشکل تنها به روایاتی مراجعه خواهیم کرد که به نحوی
دلالت بر حوادث دوران ظهور داشته باشند.
با مراجعه و بررسی این دسته از روایات می توان رخدادهای مرتبط با ظهور را
به هفت دسته تقسیم کرد که در نگاه اول، ترتیب روشنی برای این حوادث دیده
نمی شود. اما با اندکی تامل می توان به یک ترتیب منطقی اما احتمالی دست
یافت.
این اتفاقات عبارتند از:
1ـ حرکت انقلابی مردم علیه حاکمان در مصر و دیگر کشورهای عربی
2ـ کشته شدن فرمانروای مصر به دست مردم
3ـ هرج و مرج و نابسامانی در کشور به دلیل فقدان پیشوا
4ـ ورود نیروهای خارجی به مصر
5ـ انقلاب مردی از مصر و ایجاد حرکت اسلامی در این کشور
6ـ پیوستن نیروهای خارجی مستقر در مصر به سفیانی
7ـ آمادگی برای استقبال از امام زمان و ورود حضرت به این کشور.
**
1ـ حرکت انقلابی مردم علیه حاکمان در مصر و دیگر کشورهای عربی
یکی از نشانه های ظهور، حرکت عمومی مردم منطقه و یا مردم کشورهای عربی بر
ضد حاکمان است. حاکمانی که استبداد، زورگویی و ظلمشان چنان مردم را بر
آشفته که جز به کشتن آنان راضی نخواهند شد. شیخ مفید هنگام برشمردن نشانه
های ظهور در این باره می گوید:
خُرُوجُ الْعَبِیدِ عَنْ طَاعَةِ سَادَاتِهِمْ وَ قَتْلُهُمْ مَوَالِیَهُم.
(الارشاد،شیخ مفید، ج 2، ص 369)؛ بردگان(مردم و پابرهنگان جامعه) از
فرمانبرداری بزرگان خود بیرون رفته و آنان را می کشند.
گویا این حادثه بیشتر در کشورهای عربی رخ می دهد و حاکمان این کشورها به
خاطر وابستگی به قدرت های دیگر و گرایشات غیر بومی مورد نکوهش مردم قرار می
گیرند:
وَ خَلْعُ الْعَرَبِ أَعِنَّتَهَا وَ تَمَلُّکُهَا الْبِلَادَ وَ
خُرُوجُهَا عَنْ سُلْطَانِ الْعَجَمِ. (همان)؛ و مردم عرب از قید و بند
(ذلت) آزاد می گردند و شهرها را تصرف می کنند و از فرمان پادشاه عجم (غیر
عرب یا با گرایشاتی غیر بومی) بیرون می آیند.
بنابر روایتی از امیرمومنان علی(علیه السلام) دایره این جنبش ها و اختلافات
به تمامی کشورهای عربی کشیده خواهد شد. از امام علی علیه السلام نقل شده
که در ضمن بیان نشانه هایی از ظهور فرمودند: «... اخْتِلَافٍ فِی کُلِّ
أَرْضٍ مِنْ أَرْضِ الْعَرَب. (تفسیر عیاشی، ج 1، ص 64)؛ اختلاف و درگیری
در تمامی سرزمین عرب رخ خواهد داد».
نکته پر اهمیت این است که ظاهرا برخی از این انقلاب های مردمی به ثمر می نشیند و رنگ پیروزی را به خود خواهد دید:
«وَ غَلَبَةُ الْعَبِیدِ عَلَى بِلَادِ السَّادَات. (الارشاد، همان)؛ نوکران (مردم عادی) بر شهرهاى بزرگان خود غلبه می کنند».
مصر نیز همچنانکه خواهیم گفت از این قاعده در کشورهای عربی مستثنی نخواهد بود و علیه حاکم خود برخواهد آشفت.
2ـ کشته شدن فرمانروای مصر به دست مردم
از روایات ظهور برمی آید که ناآرامی ها و انقلاب مردمی در کشورهای عربی به
مصر نیز کشیده خواهد شد. تا به آنجا که مردم، فرمانروای خود را خواهند
کشت:«وَ قَتْلُ أَهْلِ مِصْرَ أَمِیرَهُمْ. (الارشاد، همان)؛ «مردم مصر،
فرمانروای خود را می کشند.»
برخی از منابع اهل تسنن حاکی از آن است که این حادثه با کشته شدن فرمانروای
شام، همزمان خواهد بود:«قبل از وى فرمانرواى شام و حاکم مصر کشته مى
شوند.» (عصر ظهور،علی کورانی، ص 158)
3ـ هرج و مرج و نابسامانی در کشور به دلیل فقدان پیشوا
یکی از حوادثی که پیش از ظهور حضرت برای کشور مصر پیش بینی شده است، هرج و مرج و نابسامانی است.
از ابوذر نقل شده که گفت:«امنیت از مصر رخت بر مى بندد. راوی می گوید به او
گفتم: در آن هنگام که امنیت از دست مى رود، پیشوایى نیست که آن را فراهم
آورد. گفت: خیر، بلکه نظام آن از هم پاشیده مى شود». (کتاب الفتن، نعیم بن
حماد، ص 174)
بنابراین ریشه این نابسامانی نداشتن پیشوا و جلوداری است که بتواند حرکت
انقلابی مردم را رهبری نماید. این ناامنی و هرج و مرج به آنجا خواهد رسید
که عده ای فرصت طلب از این اوضاع، نهایت سوء استفاده را می کنند و بر قسمتی
از این سرزمین سیطره پیدا می نمایند. از امیر مومنان(علیه السلام) درباره
نشانه های ظهور نقل شده که فرمود:«و غلبة القبط على أطراف مصر. (المناقب، ج
2، ص 274)؛ قبطیان بر اطراف مصر غلبه می کنند».
اما قبطیان چه کسانی هستند؟
در تاریخ می خوانیم که فرعون و فرعونیان و همچنین جالوت (فرمانروای ستمگری
که نامش در قرآن آمده) از قبطیان بوده اند. بنابراین ممکن است که مقصود از
قبطیان، بازمانده حاکمان فرعونی این سرزمین و یا به طور کلی فرعون صفتان
باشد.
البته باید در نظر داشت که قبطیان کنونی مصر مسیحی اند و جمعیتی حدود 15
میلیونی دارند که ممکن است، مراد حدیث همین گروه از جمعیت مصر باشد.
اگر مراد از اطراف مصر در این روایت، مرزهای داخلی مصر باشد، نتیجه این
خواهد شد که کمی قبل از ظهور حضرت، نابسامانی و هرج و مرج، عده ای از فرعون
صفتان سودجو و یا مسیحیان ضد اسلام را بر شهرهای حاشیه ای این کشور حاکم
خواهد کرد.
اما ممکن است مقصود از اطراف مصر، سرزمین های همسایه این کشور نظیر فلسطین،
اردن, لیبی یا سودان باشد که اسیر حاکمانی فرعون صفت می باشند
ادامه دارد ...
منبع:
http://www.askquran.ir/showthread.php?t=25967
وقتی مردم جهان آماده پذیرش حضرت شدند، با دیدن علایم ظهور نگاه‌ها متوجه مکه می‌شود. حضرت مهدی(عج) با اذن و امر خدا همراه با 313نفر از یاران در مسجد الحرام ظاهر می‌شوند و با معرفی خود ظهور را اعلام کرده و مردم را به سوی خدا و پیروی از خود دعوت می‌کند. با اعلام ظهور، یاران دیگر حضرت نیز به طرف مکه حرکت می‌کنند تا اینکه جمعیت یاران به ده هزار نفر می‌رسد و حضرت خروج می‌کند. مکه را به تصرف در می‌آورد و پس از اصلاح امور به طرف مدینه حرکت می‌کند. با تصرف این شهر و اصلاح امور آن به سمت عراق به راه می‌افتد. البته در طول حرکت یاران دیگری نیز به سپاه حضرت افزوده می‌شود. در عراق پس از ارشاد و راهنمایی، به جنگ با معاندان و لشکر ظالم سفیانی می‌پردازد که در نهایت به پیروزی حضرت و کشته شدن سفیانی و سپاه او می‌انجامد. سپس حضرت برای فتح بیت المقدس اقدام می‌کند. نزول حضرت عیسی(ع) و نماز خواندن ایشان پشت سر امام مهدی(ع) باعث می‌شود افراد زیادی از اهل کتاب به اسلام گرایش پیدا کنند و سر انجام با فرستادن یاران به نقاط مختلف عالم و فتح آن ، پیروزی نهایی برای اسلام رقم می‌خورد.
آنچه از روایات استفاده می‌شود این است که با ظهور حضرت مهدی(عج) مدیریت جامعه انسانی در دستان آن امام معصوم قرار می‌گیرد و با از بین رفتن مظاهر شرک و فساد، جهان به صورت یکپارچه تحت حاکمیت آن بزرگوار اداره می‌شود.
در آن روز؛ دین اسلام استقرار کامل یافته و بر همه دین‌ها غلبه می‌کند.(توبه، آیه 32و33)
امنیت کامل بر جهان سایه می‌افکند و عبادت صحیح و خالصانه واقع می‌شود.(نور، آیه 55)
زمین از آن بندگان صالح خواهد شد(انبیاء، آیه 105).
عدالت
فراگیر شده، علم به بالاترین درجه شکوفایی خواهد رسید. زمین برکات خود را
آشکار می‌کند، عقول کامل شده و رشد در همه زمینه‌ها اتفاق می‌افتد.(ر.ک
نگین آفرینش نوشته جمی از محققین).
ما این امید را داریم که زمان ظهور
را درک کرده و در رکاب حضرت باشیم، ولی اگر عمر ما به زمان ظهور متصل نشد؛
بنابرآنچه از قرآن و روایات استفاده می‌شود، این است که گروهی از مومنان ـ
که قبل از ظهور از دنیا رفته‌اند ـ به اذن خدا به دنیا برمی‌گردند و در
رکاب حضرت و جزء یاران او خواهند بود. یاران آن بزرگوار هم از افرادی هستند
که در زمان ظهور زنده‌اند و هم از کسانی‌اند که قبل از ظهور از دنیا رفته و
دوباره زنده می‌شوند. لذا از ما خواسته شده که هر روز صبح دعای عهد
بخوانیم(مفاتیح الجنان، بعد از دعای ندبه) امام صادق(ع) در روایتی فرمود:
هر کس قبل از صبح این دعا را بخواند؛ از یاران قائم(عج) خواهد بود و اگر
پیش از ظهور بمیرد، دوباره زنده شده و از قبر خارج می‌شود. در متن این دعا
نیز ما از خدا می‌خواهیم اگر قبل از ظهور از دنیا رفتیم دوباره زنده شویم:
«اللهم ان حال بینی و بینه الموت...».
نشانه‌های ظهور قائم
نشانه‌های ظهور به مجموعه رویدادهایی گفته می‌شود که به‌باور بسیاری از شیعیان در آستانهٔ ظهور قائم در آخرالزمان رخ خواهند داد.
این نشانه‌ها را به دو دستهٔ نشانه‌های حتمی و نشانه‌های غیرحتمی تقسیم می‌کنند
روی‌دادن نشانه‌های حتمی الزامی نیست؛ چون بداپذیر هستند.
ویژگی‌های دوران غیبت در بسیاری از احادیث شیعه و اهل سنت آمده‌است
نشانه‌های حتمی[۱]
از جعفر صادق نقل شده است:
| پیش از قیام قائم پنج علامت حتمی است: یمانی، سفیانی، صیحه آسمانی، کشته‌شدن نفس زکیه، و فرورفتن سرزمین بیداء.[۵] |
خروج سفیانی
به‌باور شیعه، سفیانی از نسل ابوسفیان است و در نهایت به‌دست حجت بن حسن (مهدی) شکست خورده و کشته می‌شود. از زین‌العابدین (امام چهارم شیعیان) نقل شده: «امر قائم از سوی خداوند حتمی است، و امر سفیانی نیز از جانب خداوند قطعی است. قائم ظهور نمی‌کند مگر پس از آمدن سفیانی.»[۶]
خروج یمانی[۷]
خروج یمانی از یمن (احتمالاً در ماه رجب) از یمن که به پشتیبانی از اهل بیت علیه سفیانی قیام می‌کند و مردم را به حق و عدل فرامی‌خواند. این سپاه در عراق با سپاهی که از خراسان آمده متحد می‌شوند.
صیحه آسمانی
صدای آسمانی در ماه رمضان (احتمالاً سحرگاه بیست‌وسوم). که صدای جبرئیل و در حمایت از اهل بیت پیامبر است. به‌گونه‌ای که هر کس در هر کجای زمین، آن‌را خواهد شنید و معنی آن را به زبان خود خواهد فهمید. احتمالاً در همان روز صدایی دیگر شنیده می‌شود که از طرف شیطان و در حمایت از سفیانی است، که سبب تردید مردم می‌شود.[۸]
کشته شدن نفس زکیه
کشتن شدن نفس زکیه (انسان بی‌گناه)[۹] در خانه خدا (مسجدالحرام) و بین حجرالاسود و مقام ابراهیم. احتمالاً در ۲۵ ذی‌الحجه. احتمالاً همزمان با کشته شدن این فرد پسرعمو و دخترعموی او هم در شهر مدینه کشته می‌شوند و جنازه آنها را جلوی درب مسجد پیامبر یا مسجدالنبی آویزان می‌کنند.
فرورفتن لشکر سفیانی در سرزمین بیدا
فرورفتن لشکری که سفیانی به عربستان فرستاده در بیابانی به نام بیدا که بین مکه و مدینه واقع شده‌است.
علی بن ابی‌طالب در ذیل آیه «ولو تری إذا فزعوا فلا فوت» می‌گوید: «کمی پیش از قیام مهدی، سفیانی خروج می‌کند؛ سپس به‌اندازه دوران حاملگی یک زن [که نزدیک‌به ۹ ماه است] حکومت می‌کند. لشگریان او وارد مدینه می‌شوند تااین‌که به بیداء می‌رسند و خداوند آنان را در زمین فرومی‌برد.»
نشانه‌های غیرحتمی
نشانه‌های دیگری که رخ دادنشان حتمی نیست، عبارتند از:
- اختلاف بنی‌عباس در ریاست دنیا و زوال حکومت ایشان
- کشته شدن آخرین پادشاه بنی‌عباس به نام «عبدالله».
- خورشیدگرفتگی در نیمه ماه رمضان، برخلاف عادت
- ماه‌گرفتگی در آغاز یا آخر آن ماه رمضان، برخلاف عادت
- خروج مردی از قزوین که همنام یکی از پیامبران است و جور و ستم زیادی به مردم می‌کند.
- خروج شیصبانی
- فرو رفتن بخش غربی مسجد دمشق
- فرو رفتن یکی از روستاهای شام به نام خرشنا در زمین.
- ویرانی بصره
- کشتن فردی از که علیه سفیانی قیام کرده در پشت کوفه همراه هفتاد نفر از یارانش.
- ویران شدن دیوار مسجد کوفه.
- به‌اهتزاز درآمدن پرچم‌های سیاه از جانب خراسان. این سپاه در منطقه‌ای نزدیک شیراز با سپاه سفیانی خواهد جنگید و اولین شکست را بر آنان تحمیل خواهد کرد. این پرچم‌ها تا زمانی که به بیت‌المقدس برسند، پایین آورده نخواهند شد.
- ظهور مغربی در مصر و حکومت او بر مردم شام.
- فرود ترک‌ها به جزیره.
- ورود رومیان به رمله.
- طلوع ستاره درخشان در سمت مشرق که همچون ماه می‌درخشد سپس دو جانب آن خم گردد که نزدیک شود که آن دو جانب به همدیگر متّصل شوند.
- پدید آمدن سرخی در آسمان که در فضا پراکنده گردد.
- آتشی در طول مشرق، آشکار شود و سه روز یا هفت روز در آسمان باقی بماند.
- آزادی عرب از اسارت و حکومتشان بر شهرها و کشورها.
- بیرون رفتن عرب از تحت نفوذ سلطان عجم (غیرعرب).
- کشتن امیر مصر، توسّط مردم مصر. (احتمالاً رخ داده است: انور سادات رئیس جمهور مصر در آبان ماه سال ۱۳۶۰ هجری شمسی توسط خالد اسلامبولی کشته شد.)
- ویرانی گسترده در شام و عراق.
- کشمکش سه گروه در شام (اصهب و ابلق و سفیانی)
- به جنبش در آمدن بیرق‌های قیس از مصر.
- آمدن اسب‌هایی از جانب مغرب، تا اینکه در کنار حیره (نزدیک کوفه) بسته شوند.
- برافراشته شدن پرچم‌های سیاه از جانب مشرق به سوی حیره.
- طغیان آب فرات، به طوری که سرازیر کوچه‌های کوفه گردد.
- خروج شصت دروغگو که همه آنان ادّعای پیامبری می‌کنند.
- خروج دوازده نفر از نژاد ابوطالب که همه آنها خلایق را به اطاعت خویش می‌خوانند.
- سوزاندن مردی بلندمقام از شیعیان بنی‌عبّاس بین سرزمین جلولاء (واقع‌در هفت‌فرسخی خانقین) و سرزمین خانقین.
- بستن پلی نزدیک محله «کرخ» بغداد.
- برخاستن باد سیاهی در بغداد، در آغاز روز.
- زمین‌لرزه شدید در بغداد.
- فرو رفتن بیشتر شهر بغداد در زمین بر اثر زمین‌لرزه.
- ترس عمومی که عراق و بغداد را فراگیرد.
- مرگ‌های سریع و عمومی در بغداد.
- کم شدن اموال و انسان‌ها و محصول کشاورزی.
- دو بار پیدایش ملخ، یکی در فصل خود و دیگری در غیر فصل خود؛ تاآن‌جاکه زراعت‌ها و غلاّت را از بین ببرد.
- کم شدن غلاّت و محصولات گیاهی و بروز قحطی
- اختلاف و کشمکش دو صنف از عجم (غیرعرب)، و خونریزی بسیار میانشان.
- خرابی ری
- جنگ بین جوانان ارمنی و آذربایجانی.
- بیرون آمدن بردگان از زیر فرمان اربابان و کشتن اربابان.
- مسخ شدن گروهی از بدعت‌گذاران به میمون و خوک.
- پیروزی بردگان بر شهرهای اربابان.
- ندای غیرعادی از آسمان بر همه جهان به طوری که هرکسی در هر زبانی باشد آن ندا را به زبان خودش می‌شنود.
در کل ۵ صدا از آسمان شنیده خواهد شد که فقط مورد چهارم (که در ماه رمضان است) حتمی است. ۳ صدای اول در ماه رجب و به این شکل خواهد بود:
-
- ندای اول: «ألا لعنة الله علی القوم الظالمین»؛ «بدانید لعنت خدا شامل حال جمعیت ظالم و ستمکار می‌شود.»
- ندای دوم: «یا معاشرالمؤمنین أزفة الآزفة؛ «ای گروه مؤمنان! قیامت (ظهور) نزدیک شده‌است.»
- ندای سوم: (که همراه با بدن آشکار و نمایانی است): «ألا إن الله بعث مهدی آل محمد للقضاء علی‌الظالمین»؛ «بدانید که خداوند مهدی آل محمد (ص) را برای اجرای قضای خود بر ستمکاران برانگیخت و فرستاد.»
- صدای چهارم که در ماه رمضان (احتمالاً سحرگاه بیست‌وسوم) است و از طرف جبرئیل خواهد بود، در حمایت از اهل بیت شهادت خواهد داد.
- صدای پنجم که از طرف شیطان است (احتمالاً غروب بیست‌وسوم) به‌طرفداری از سفیانی خواهد بود.
- پیدایش چهره و سینه انسان (احتمالاً چهره علی یا عیسی) در قرص خورشید که همه او را خواهند شناخت.
- مردگانی زنده از قبرها بیرون آیند و به دنیا بازگردند و به دیدوبازدید با همدیگر بپردازند.
- در پایان همه، ۲۴ بار، باران پی‌درپی می‌آید و زمین خشک را پس از مرگش، زنده و سبز و خرّم می‌کند و به دنبال آن برکت‌های زمین بروز می‌نماید و در دسترس قرار می‌گیرد. (احتمالاً پس از ظهور رخ می‌دهد.)
- منبع ویکی پدیا
اگر یادتان بود و باران گرفت دعایی بحال بیابان کنید
خوشا به حال اونایی که الان کربلاند
و
و خوشا به حال اونایی که الان صحرای عرفاتند
و ما ...........
محتاج دعای تک تک شما هستم!!!!!!
اگر یادتان بود و باران گرفت دعایی بحال بیابان کنید
پیشاپیش عید قربان هم مبارک
تعطیلی خوش بگذره
ملاقات با خدا
ظهر یک روز سرد زمستانی، وقتی امیلی به خانه برگشت، پشت در پاکت نامه ای را دید که نه تمبری داشت و نه مهر اداره پست روی آن بود. فقط نام و آدرسش روی پاکت نوشته شده بود. او با تعجب پاکت را باز کرد و نامه ی داخل آن را خواند:
« امیلی عزیز،
عصر امروز به خانه تو می آیم تا تو را ملاقات کنم.
با عشق، خدا»
امیلی همان طور که با دست های لرزان نامه را روی میز می گذاشت، با خود فکر کرد که چرا خدا می خواهد او را ملاقات کند؟ او که آدم مهمی نبود. در همین فکرها بود که ناگهان کابینت خالی آشپزخانه را به یاد آورد و با خود گفت: « من، که چیزی برای پذیرایی ندارم! » پس نگاهی به کیف پولش انداخت. او فقط ۵ دلار و ۴۰ سنت داشت. با این حال به سمت فروشگاه رفت و یک قرص نان فرانسوی و دو بطری شیر خرید.
وقتی از فروشگاه بیرون آمد، برف به شدت در حال بارش بود و او عجله داشت تا زود به خانه برسد و عصرانه را حاضر کند. در راه برگشت، زن و مرد فقیری را دید که از سرما می لرزیدند. مرد فقیر به امیلی گفت: « خانم، ما خانه و پولی نداریم. بسیار سردمان است و گرسنه هستیم. آیا امکان دارد به ما کمکی کنید؟ »
امیلی جواب داد:« متاسفم، من دیگر پولی ندارم و این نان ها را هم برای مهمانم خریده ام. »
مرد گفت:« بسیار خوب خانم، متشکرم» و بعد دستش را روی شانه همسرش گذاشت و به حرکت ادامه دادند.
همان طور که مرد و زن فقیر در حال دور شدن بودند، امیلی درد شدیدی را در قلبش احساس کرد. به سرعت دنبال آنها دوید: آ« آقا، خانم، خواهش می کنم صبر کنید. » وقتی امیلی به زن و مرد فقیر رسید، سبد غذا را به آنها داد و بعد کتش را درآورد و روی شانه های زن انداخت.
مرد از او تشکر کرد و برایش دعا کرد. وقتی امیلی به خانه رسید، یک لحظه ناراحت شد چون خدا می خواست به ملاقاتش بیاید و او دیگر چیزی برای پذیرایی از خدا نداشت. همان طور که در را باز می کرد، پاکت نامه دیگری را روی زمین دید. نامه را برداشت و باز کرد:
امیلی عزیز،
از پذیرایی خوب و کت زیبایت متشکرم
با عشق ، خدا
پست پایینی رو هم بخونید